Bevalling

Het heeft even geduurd maar hierbij alsnog mijn bevallingsverhaal.

Op vrijdag 31 mei rond 23.00 uur kreeg ik ineens weeën die regelmatig waren en na een uur besloten toch maar het ziekenhuis te bellen en moesten langskomen en aan de ctg. Mijn ouders wakker gebeld en mijn vaders is gelijk gekomen om bij Milan te blijven. Wij waren om 00.30 in het ziekenhuis en moest een uur aan de ctg liggen en daarop was te zien dat ik om de 2,5 minuten weeën had en 3 cm ontsluiting. Hierdoor mocht ik niet naar huis. Mijn man is naar huis gegaan en ik zou hem bellen als er veranderingen waren. Ik heb die nacht niet geslapen en mijn man ook niet. Rond 5.30 stopten de weeën en de ochtenddienst zou beslissen hoe en wat verder. Ik moest toch nog even blijven maar om 11.00 uur kwam de verloskundige en had nog steeds 3 cm en geen weeën meer dus mocht naar huis. Ze zei; het kan ineens straks weer komen, maar kan ook nog een paar dagen of zelfs weken duren.
Mijn man heeft mij opgehaald en hebben vervolgens de vrienden afgebeld voor de housewarming en verjaardag (van mij) afgebeld voor die avond omdat we erg moe waren en niet wisten hoe en wat verder. Ook de familie die op zondag  zou komen maar afgebeld. Wel zonde want alle boodschappen waren in huis.
Zaterdagnacht heerlijk geslapen en niets aan de hand. Zondagochtend hebben we besloten om de housewarming en verjaardag toch door te laten gaan dus iedereen weer opgebeld en hebben een erg gezellig middag gehad. Ik had op vrijdag al een taart gemaakt en zondagochtend nog een cake gebakken en warm eten en hapjes gemaakt.
Dinsdag moest ik voor controle bij de verloskundige en had veel last van harde buiken, drukkend gevoel en af en toe weeën maar het zetten niet door.
Die week verder nergens last van gehad en lekker mijn dingetjes gedaan.
Donderdag avond lekker op de bank gehangen want manlief had een etentje voor zijn werk. Rond 22.00 uur kreeg ik erg last van mijn rug en dacht dit zijn volgens mij rugweeën (die herkende ik van de vorige bevalling). Dacht ga mijn man niet bellen en storen maar na een klein uurtje dacht ik laat ik toch maar even bellen en het etentje was net ten einde en hij zou zo thuis komen. In de tussentijd voor de zekerheid het ziekenhuis maar weer gebeld en moest weer langskomen en aan de ctg. Mijn ouders weer gebeld om bij Milan te blijven. Het waren idd rugweeën maar niet zo extreem als die week ervoor. Moest toch blijven en heb mijn man naar huis gestuurd zodat mijn ouders ook lekker naar huis konden. Die nacht ben ik naar de kraamafdeling gebracht en helaas niet kunnen slapen doordat ik bij een vrouw op de kamer lag die ontzettend aan het snurken was en als ze wakker was erge weeën had. Weer zette de weeën niet door en had nog steeds 3 cm ontsluiting. Ik dacht, dat gaat lekker, pfff. Was het zo zat elke keer naar het ziekenhuis om een nacht aan de ctg door te brengen met weeën die niet doorzetten. De verloskundige die in de ochtend kwam was het met mijn eens en zei, nu is het wel genoeg geweest zo. Ze stelde voor om me in te leiden; de vliezen zouden gebroken worden en ik zou wee opwekkers krijgen. Ik mijn man gebeld met dit nieuws en hij zou tegen twaalf uur op het ziekenhuis kunnen zijn (was namelijk gewoon aan het werk).
Om ongeveer 10.00 uur zijn mijn vliezen gebroken, om 10.30 hebben ze het infuus aangelegd om vervolgens te starten met de wee opwekkers. De weeën kwamen langzaam op gang. Heb nog lekker gedoucht voor die tijd en de tijd kunnen doorbrengen met spelletjes en facebook :).
Rond 13.00 kwamen de weeën heftiger maar was het nog wel te doen maar rond 13.30 werd het heftig en hebben ze een kruik gemaakt omdat ik alleen rug weeën had en deze moeilijk kon weg puffen. Had de hand van mijn man hard nodig en af en toe flink geknepen. Om 14.00 kwam de verloskundige langs om te kijken hoeveel ontsluiting ik had en ze zei; je hebt 6 cm. Nog even doorzetten, je doet het erg goed. Kom zo weer bij je kijken. Gelukkig bleef de verpleegkundige bij ons om mij in de gaten te houden.
Om 14.10 hield ik het niet meer en dat hoorde de verloskundige dus die kwam aangerend en zei ga maar weer liggen zodat ik kan kijken hoever je nu bent want het klinkt of je het niet meer trekt. Ik zo van JA, spuit me maar plat (ben normaal erg tegen medicatie tijdens een bevalling) maar toen kwam het verlossende woord. Je hebt volledige ontsluiting en je mag bij de volgende wee persen. Na 2 x persen kwam ons meisje op de wereld. Sophie is geboren op 7 juni om 14.15 uur, is 47 cm en 2405 gram.
De bevalling is dus erg snel verlopen maar best heftig. Gelukkig niet uitgescheurd of wat dan ook. Nu moest de placenta nog maar die wilde niet komen. Ze hebben me weer aan de wee opwekkers gelegd om te kijken of de placenta wilde loslaten en met 2 man flink drukken op mijn buik. Wat een pijn maar gelukkig had ik ons meisje op mijn borst liggen voor wat afleiding. Na 50 minuten hebben ze de gyn. benaderd en hij zou een ok laten klaarmaken want na een uur moet de placenta eruit zijn maar dat was het niet geval. Ik zag er erg tegen op om naar de ok te gaan en mijn man en Sophie achter te laten. De verloskundige wilde het nog één keer proberen; weer Sophie aan de borst gelegd, dosering van de wee opwekkers verhoogd en drukken op mijn buik en ja hoor daar kwam de placenta. Wat een opluchting was dat.
Wel heb ik daarna ruim 1 liter bloed verloren waardoor ik erg moe en slap was en niet mocht douchen. Gelukkig werd ik wel gewassen en daarna naar een normaal bed verplaatst. Wij moesten wel blijven omdat Sophie met 37 weken en 3 dagen is geboren en maar 2405 gram woog en ik best wat bloed had verloren.

We hebben 2 nachtjes in het ziekenhuis doorgebracht en de kinderarts en verloskundige zeiden zondagochtend; jullie mogen allebei naar huis. Sophie was wel iets afgevallen; 2265 gram maar dronk wel goed. We waren erg blij want hadden rekening gehouden dat ze langer moest blijven.

Inmiddels is de kraamweek ook achter de rug met een super leuke vrouw 'Like' en stagaire.
Gisteren woog Sophie 2420 gram (dus net iets boven haar geboorte gewicht). Ze doet het erg goed en is erg tevreden.
Ik weet niet hoe ik foto's moet toevoegen die op de pc staan in een blog dus zal ze binnenkort bij de foto's neerzetten.

Milan is erg lief voor Sophie en geeft haar vaak kusjes en zegt haar naam. Verder speelt hij gewoon zoals altijd en proberen onze aandacht zo goed mogelijk te verdelen.

Liefs Sharon